تأثیر خودشیفتگی بر عملکرد مدیران دانشگاه‌های ساحلی و دریایی جنوب کشور

هدف از این تحقیق بررسی تاثیر خودشیفتگی بر عملکرد مدیران دانشگاهی استان‌های ساحل جنوبی ایران پرداخته شده است. ویژگی‌های شخصیتی در هر فرد می‌تواند اثر مثبت یا منفی بر روی او و اعمالش بگذارد. از آنجایی که افراد در سازمان‌های مختلف مشغول به کارند، این ویژگی‌ها می‌تواند بر کارکرد سازمانی آنها نیز تاثیر بگذارد. از جمله ویژگی‌هایی که در برخی افراد مطرح است، خودشیفتگی است. این ویژگی می‌تواند بر عملکرد سازمانی افراد تاثیرگذار باشد. از جمله سازمان‌های مهم و تاثیرگذار در هر جامعه‌ای دانشگاه‌ها می‌باشند که با توجه به اهمیت وجودی آنها، تحقیق حاضر صورت گرفته است. در این تحقیق که از طریق پرسشنامه انجام شده است، 300 پرسشنامه از میان مدیران دانشگاه‌های ساحلی جنوب کشور جمع‌آوری شد. پرسشنامه دارای روایی محتوایی و پایایی لازم (میزان ضریب آلفای کرونباخ: برای سئوالات خودشیفتگی 812/0 و تمایل به یادگیری 870/0) نیز بود. پس از آزمون‌هایی که توسط نرم‌افزارهای SPSS و Lisrel انجام شد، مشخص گردید که توجیه واقعیت‌های سازمانی، خودپرستی اسنادی، استحقاق، برتری جوئی و بدگمانی در اساتید و مدیران دانشگاهی از  طریق  تاثیر بر تمایل به یادگیری بر عملکرد دانشگاهی آنان تاثیر معناداری دارد؛ همچنین، عدم همدلی، خود بزرگ و انتقاد ناپذیری در اساتید و مدیران از طریق  تاثیر  بر تمایل به یادگیری بر عملکرد دانشگاهی تاثیر معناداری ندارد.